Na początku wizyty w Amsterdamie odniosłam wrażenie, że panuje tu niepisana zasada' ride or die'. Rowery po prostu rządzą tym miastem i to one zgarniają wszelkie prawa ruchu drogowego. Jako pieszy musisz po prostu trzymać sie właściwego chodnika, a kiedy wejdziesz na ścieżkę rowerową być gotowym na rychłą śmierć. Ok, może trochę przesadzam ;)
Jeden dzień postanowiłam zwiedzać pieszo, był to jeden dzień za dużo. Podczas każdego wyjazdu na chwilę zamieniam się w japońskiego turystę i muszę sfotografować każdą uroczą uliczkę, ludzi pijących kawę, czy wystawy z jedzeniem.
Nie wyobrażałam sobie robienia zdjęć w czasie jazdy. Bałam się, że zbyt wiele mi umknie. Całe szczęście Michał, który mnie ugościł dał mi swój rower mówiąc „nie ma opcji, bez roweru wyjazd w ogóle się nie liczy”.
Wskoczyłam na rower, trochę za duży bo ledwo sięgałam ziemi nogami, ale pod koniec wyjazdu już całkiem nieźle opanowałam sztukę pedałowania, kierowania jedną ręką i robienia zdjęć drugą. Poczułam się trochę jak Bill Cunningham, słynny nowojorski fotograf mody, który właśnie rowerowo strzela zdjęcia.
Amsterdam przypomniał mi jak bardzo lubię jazdę na rowerze i jak za tym tęskniłam. Dwa kółka, które dają wolność, niezależność i mnóstwo radości w gratisie.
